CD&V zette op zaterdag 12 januari 2019 het nieuwe jaar met een druk bijgewoond Nieuwjaarsfeest in de TV-studio's in Lint. Voorzitter Wouter Beke hield een opgemerkte toespraak & hij pleiite voor "de revolutie van de redelijkheid".
Hieronder kan je volledige toespraak van onze nationale voorzitter Wouter Beke bekijken, beluisteren & nalezen. Een aanrader!
Dames en heren,
Welkom allemaal.
De feestdagen zijn altijd even stilstaan. Stilstaan bij wat je hebt en wie je dierbaar is. De mensen die je verloren bent, lang geleden of nog heel recent. De dingen die je koestert en de zaken die je wil veranderen. Een moment van samenzijn met de mensen die je graag ziet. De feestdagen zijn een moment van ultieme geborgenheid.
Geborgenheid. Dat is onze nieuwjaarswens voor 2019. Een jaar vol geborgenheid. Geborgenheid is je veilig en beschermd voelen en dit in relatie tot de ander. Je kan je nooit alleen geborgen voelen. Je hebt er anderen voor nodig. Geborgenheid, dat is jezelf kunnen zijn, respect krijgen én durven tonen.
Geborgenheid, dat is weten: hier is het goed, hier ben ik thuis. Dit is mijn houvast. En van hieruit krijg ik kansen om open te staan voor de wereld. Er bestaat geen mooiere vertaling van het personalisme dan het gevoel van geborgenheid. Daarvoor ben ik, zijn jullie, zijn wij allemaal samen geëngageerd in de christendemocratie, de mooiste politieke beweging van Vlaanderen!
Ik hoor en lees vaak: onze manier van samenleven is bedreigd. En ik neem die zorg heel ernstig. Vorig jaar reeds heb ik op deze plaats gezegd: “we beschermen onze identiteit. We laten haar niet bedreigen van buitenaf, door mensen die onze manier van leven in vraag stellen. Wie hier woont spreekt onze taal, volgt de wet en respecteert onze waarden en normen ”.
Met nieuwjaar vieren we en breken we niets af. We steken kaarsen in brand en geen auto’s. We komen op straat om het glas te heffen en niet om vitrines in te slaan.Maar vandaag heb ik het gevoel dat onze manier van leven in eerste instantie wordt bedreigd van binnenuit.Wie bedreigt onze cultuur die gekenmerkt wordt door overleg? Wie legt druk op onze normen en waarden die gekenmerkt worden door fatsoen, respect en het gezond verstand?Wie durft de mensen wijsmaken dat je door minder lang te werken een hoger pensioen kunt hebben?
De populisten van links en rechts zijn de echte bedreiging van onze manier van leven.
Ze geven de mensen geen echte oplossingen.
Wat ze geven zijn zeepbellen en luchtkastelen,
Wat ze nemen zijn zekerheid en bescherming
- Hoeveel Trump-stemmers zijn er intussen beter beschermd tegen ziekte en tegenslag?
Ik zal het u zeggen: nul! - Hoeveel ‘leave’-stemmers zagen hun koopkracht sinds de Brexit toenemen?
Ik zal het u zeggen: nul - Hoeveel oude mensen zullen erop vooruit gaan als we de gezondheidszorg privatiseren?
Ik zal het u zeggen: nul! - Maar ook, laat ons eerlijk zijn, hoeveel jonge mensen zullen nog een deftig pensioen hebben als we de pensioenleeftijd verlagen
?Ik zal het u zeggen: nul!
Linkse noch rechtse praatjesmakers hebben de juiste recepten voor de problemen van de mensen. Onheilsprofeten en angstzaaiers zullen de mensen niet de juiste weg tonen. Wat we nodig hebben is een revolutie van de redelijkheid.
De voorbije jaren hebben wij de sociale uitgaven zien stijgen met zestien miljard. Wie als gezinshoofd van een leefloon moet leven, heeft er 2000 euro netto per jaar bijgekregen. Dàt is sociale vooruitgang, met een beleid dat goed wil zijn voor de sterken en sterk is voor de zwakken!
Of het nu gaat over onze economie, de herverdeling van de welvaart of het klimaat: alleen met de revolutie van de redelijkheid zullen we in de toekomst stappen vooruit blijven zetten.
Als wereldwijd op 25 jaar de honger met 40 procent is afgenomen,de helft minder kinderen sterven en de extreme armoede met drie kwart gedaald is, dan is dit niet door terug te plooien op onszelf, maar door internationale samenwerking en niet door tegenwerking.
We moeten zorg dragen voor ons klimaat. We zullen die omslag maken. We weten dat kernenergie niet de toekomst is. We zetten dus in op alternatieven. We weten dat nog meer rijden met de auto niet de toekomst is. We zullen dus die omslag maken. En we weten dat we in de toekomst anders met ons ruimtegebruik zullen moeten omgaan. En dus zullen ook hier die omslag maken!
Maar sommigen vergeten dat iedereen mee moet kunnen. Wie moet leven van een pensioen van 1200 euro kan niet zonder hulp èn een nieuwe elektrische auto kopen, èn zonnepanelen leggen èn zijn stookolietank verwijderen. Er zijn mensen die wel willen maar niet kunnen. Laat ons redelijk en een beke serieus blijven.
We moeten ook opnieuw vooruit in het verkeer. Vorig jaar hebben we opnieuw het filerecord gebroken. De mensen staan meer dan ooit stil als ze naar hun werk moeten. We moeten mensen niet uit de auto pesten, maar hen alternatieven aanbieden. We moeten meer investeren in mobiliteit. Is een kilometerheffing het antwoord? Alleen als ze slim is: Geen belastingsverhoging, of heffing waarbij mensen zonder alternatief de dupe zijn.
Beste vrienden,
Op 26 mei zijn er verkiezingen. Er staat veel meer op het spel dan de vraag wie een percentje wint en wie een percentje verliest. Onze manier van leven staat op het spel.
Als de Russen via Twitter aanzetten tot haat en desinformatie;Als Trump zijn aanhangers uitstuurt om radicaal-rechts in Europa en zelfs in Vlaanderen nieuw leven in te blazen; als de voorzitter van het comité P vreest dat onze verkiezingen zullen gemanipuleerd worden, als men kiest om terug te plooien op zichzelf in plaats van zijn nek te durven uitsteken en te kiezen voor het algemeen belang; Ja, dan is dit een evolutie om bang van te worden.
Dit is niet ons Vlaanderen, het Vlaanderen waarin wij ons thuis en ons geborgen voelen.
De voorbije jaren had ik het vaak over het moedige midden. De Standaard schreef onlangs over ‘de oorlog tegen dat midden’. Dat midden is geen verworvenheid meer. Het Rijnlandmodel is geen zekerheid meer. Wat wij hebben opgebouwd, is geen vanzelfsprekendheid meer. Met achterover leunen, gaan we er niet geraken. Wat wij nodig hebben is de revolutie van de redelijkheid.
Want de inzet is groot en misschien zelfs groter dan ooit. Alles waar wij hier voor staan en waar onze samenleving op gegrond is, wordt in twijfel getrokken. De Verenigde Naties, die ons vrede en veiligheid brachten, de Europese Unie, die van ons de meest welvarende regio ter wereld maakte en ons een stem geeft in de wereld, de mensenrechten, die zorgen dat je jezelf kan zijn, wie je ook bent en waar je ook voor staat.
Onze sociale bescherming, die ons met een gerust hart laat leven, een gezin beginnen en van je oude dag genieten. De vrijhandel, die zorgt voor groei, voor jobs, voor een inkomen, voor welvaart.
- Laten wij onze mensenrechten in de vuilnisbak gooien?
Nooit! - Laten wij de samenwerking tussen landen, die wereldoorlogen kon vermijden, gewoon kapot gaan?
Nooit! - Laten wij onze eigen samenleving in twee splijten, met mensen die alleen nog maar voor of tegen kunnen zijn?
Nooit! - En laten wij onze sociale bescherming, die ons de beste levenskwaliteit ter wereld biedt, afbreken?
Nooit!
Nu sommigen België niet gesplitst krijgen, willen ze dan maar de Vlamingen splitsen. Maar niet met ons. Beste mensen. Niet met ons.
In Vlaanderen staan wij voor het omgekeerde!
- Zorgt Hilde Crevits, de populairste vrouw van Vlaanderen, dat het onderwijs de jongeren van vandaag terug de toekomst van morgen geeft,
- Zorgt Jo Vandeurzen voor een nieuw groeipakket voor de kinderen,
- Zorgt Joke Schauvliege voor een leefbare omgeving en een duurzame toekomst voor onze landbouwers,
- En toen niemand er nog van moest weten, forceerde Kris Peeters een tax shift waardoor we netto een pak meer overhouden aan ons loon,
- En als plots wordt afgebrand wat de voorbije vier jaar samen is opgebouwd, blijft Koen Geens waken over recht en rechtvaardigheid. Althans dat is wat ik ervan begrijp. Koen, niet versagen. Laat je niet doen. En blijf samen met Pieter onze veiligheid waarborgen,
- Marianne Thyssen heeft gezorgd voor een versterking van het sociale Europa en Bianca Debaets leert ons opnieuw Brussel te koesteren.
Op een politieke nieuwjaarsreceptie is het ongewoon om een bloemetje naar andere partijen te werpen. En als het al gebeurt, volgt meestal onmiddellijk de bloempot.
Vanavond maak ik een uitzondering: we hebben de voorbije jaren zeer goed samengewerkt met de premier, Charles Michel. Politiek gaat over je eigen visie, ideologie en overtuiging. Maar politiek gaat ook over samenwerken. Samen iets willen realiseren. Bruggen willen slaan. Over partijgrenzen en taalgrenzen heen. Bedankt, Charles.
Ik lees dat anderen dromen over de onbestuurbaarheid van ons land na de verkiezingen van mei. Een Belgische shutdown op zijn Trumps dus. Dit is geen droom, maar een nachtmerrie. Maar het maakt het voor de kiezer wel meteen duidelijk: kiezen voor verantwoordelijkheid of vaandelvlucht. Kiezen voor de rede of de chaos. Kiezen voor de weg vooruit of voor het hazenpad.
U allen weet aan welke kant wij staan.
- Voor ons geen stilstand maar vooruitgang!
- Geen kieskoorts maar resultaten!
- Geen haatzaaierij maar samenwerking!
- Geen standpunten gebaseerd op een peiling maar gebaseerd op een overtuiging.
Wij laten ons niet leiden door internetpolls en twittertrolls, maar door waarden en idealen.
Laat ons die krachten bundelen, met iedereen die wil vechten voor onze waarden en belangen. Ik roep u allen op om te kiezen voor
- Proper tegen vuil,
- Eerlijkheid tegen leugens,
- Feiten tegen fake news.
- Persoonlijke verantwoordelijkheid tegen kuddegedrag,
- Politieke verantwoordelijkheid tegen verkiezingskoorts,
- Geen woorden maar daden. Geen roepers maar doeners.
Laat anderen het maar laag spelen, Wij spelen het hoog!
.Met die ingesteldheid hebben wij de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen. Wij blijven lokaal de grootste partij. Ook al hebben ze op ons ingebeukt als nooit tevoren. Ze hebben ons niet klein gekregen! En dat is maar kunnen gebeuren dankzij al die 7000 kandidaten en 300 lijsttrekkers, 121 burgemeesters, en de duizenden vrijwilligers, waaronder velen hier aanwezig, waar we zo ontzettend fier op zijn!
En met diezelfde ingesteldheid zullen we de komende maanden ook de Vlaming opnieuw overtuigen. Want er is een stilzijgende meerderheid die vindt: genoeg. Stop. Tot hier en niet verder.
De Vlaming is geen vechtvlaming die alleen maar ergens tegen is. De Vlamingen die ik ken, doen mee met Music for life, fietsen mee voor kom op tegen kanker of zitten bij de jeugdbeweging. Werken hard èn genieten van het leven. Zitten op zondag met hun vrienden op de fiets in plaats van ruzie te maken op twitter. Gaan bij hun vader of grootmoeder langs in plaats van iemand uit te schelden op facebook.
Die Vlamingen hebben ons land gemaakt tot wat het vandaag is, dragen vandaag zorg voor de samenleving en staan morgen garant voor onze toekomst!
Die Vlaming roept om redelijkheid.
Als wij niet pleiten voor een revolutie van de redelijkheid, wie dan wel? En als we het nu niet doen, wanneer dan wel?
Wie anders dan wij kunnen mensen geborgenheid geven; mensen beschermen: beschermen in hun job, goed onderwijs, hun inkomen, hun gezondheidszorg, hun veiligheid. Beschermen zonder af te schermen. Zonder terug te plooien op onszelf.
Genoeg geruzie. Genoeg fake news.
stap mee op de weg vooruit!
Het is tijd voor een revolutie! De revolutie van de redelijkheid
